Η λέξη Πάσχα είναι στην Εβραϊκή γλώσσα στα Ελληνικά σημαίνει Διάβαση.

Γιατί Διάβαση;

Από πού πρέπει να περάσουμε για την Ανάσταση;

Πάσχα σημαίνει Διάβαση, πέρασμα από την ζωή μας ως άνθρωποι, στην αγάπη χωρίς όρια, στο φως.

Πως θα οδηγηθούμε στην Πηγή μας, στο Άφατο Φως;

Ο Χρίστος είναι το κλειδί για τη διάβαση, το πέρασμα, μέσω των μυστηρίων της ανθρώπινης φύσης .

Χωρίς το μάθημα που δίδαξε για την χωρίς όρους Αγάπη, κάνεις δεν θα μπορέσει να γνωρίσει την αληθινή του ύπαρξη & να ανακαλύψει την χαρά & τη γαλήνη της επίγειας ζωής του.

Ο άνθρωπος έχει πλαστεί κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση.

Το πρόσωπο του Χριστού είναι το πρόσωπο της αληθινής μας φύσης.

Το όνομά Του Εμμανουήλ, πού σημαίνει «ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν» «ο Θεός είναι μαζί μας».

Ο Χριστός ήρθε στη γη με σκοπό να μας διδάξει την χωρίς όρους αγάπη, μέσα από τα πάθη Του να μας γνωρίσει τα πάθη της ανθρώπινης φύσης μας & πως μέσα από την πορεία των παθών της Μεγάλης Εβδομάδας θα μας οδηγήσει στο να ενωθούμε & να φτάσουμε στην Πηγή, στο Φως της Ανάστασης του Κυρίου, γιατί αυτό είναι το μήνυμα.

Η ένωση μας με το Θεό μέσα από τα πάθη της ανθρώπινης ενσάρκωσης μας.

«Τον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ. Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα, και σώσον με».

Σε νέα ελληνικά:

«Σωτήρα μου, βλέπω στολισμένο το σπίτι του γάμου, αλλά δεν έχω κατάλληλα ρούχα για να μπω μέσα. Κάνε λαμπερή τη στολή της ψυχής μου, Εσύ που δίνεις το φως, και σώσε με».

Μας δίδαξε μέσα από την αγάπη Του για μας.

Μας δίδαξε μέσα από τις παραβολές Του.

Μας δίδαξε πως δεν υπάρχει θάνατος.

Το μεγαλείο του Χριστού είναι η χρυσή άπειρη άνευ όρων αγάπη Του για μας για τους ανθρώπους.

Το μεγάλο μήνυμα των Παθών είναι η ανθρώπινη εμπειρία που εμπεριέχει τον πόνο, τα πάθη, τον Γολγοθά & τη Σταύρωση του κάθε ανθρώπου & πως αυτό θα μεταστοιχειωθεί σε ανάσταση, ευτυχία, χαρά, ένωση με τον αληθινό εαυτό μας & με το Φως.

Με την δική Του ελεύθερη θέληση, έκανε για μας τα πάντα, έδωσε τη ζωή Του, οδηγήθηκε στο θάνατο, με σκοπό να μας οδηγήσει στην Ανάσταση.

Έζησε σν άνθρωπος & υπέστη όλα τα πάθη, προσευχήθηκε, δικάστηκε, προδόθηκε, μαστιγώθηκε, κουράστηκε, τον έφτυσαν, χλευάστηκε, εξευτελίστηκε, κοροϊδεύτηκε, χτυπήθηκε, του φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι, σταυρώθηκε, δίψασε, & θανατώθηκε.

«Αφού δε ήλθεν εις τον τόπον, είπε προς αυτούς· Προσεύχεσθε, διά να μη εισέλθητε εις πειρασμόν Και αυτός εχωρίσθη απ’ αυτών ως λίθου βολήν, και γονατίσας προσηύχετο, λέγων· Πάτερ, εάν θέλεις να απομακρύνεις το ποτήριον τούτο απ’ εμού· πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γίνη.
Εφάνη δε εις αυτόν άγγελος απ’ ουρανού ενισχύων αυτόν.
Και ελθών εις αγωνίαν, προσηύχετο θερμότερον, έγεινε δε ο ιδρώς αυτού ως θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες εις την γην.
Και σηκωθείς από της προσευχής, ήλθε προς τους μαθητάς αυτού και εύρεν αυτούς κοιμωμένους από της λύπης, και είπε προς αυτούς: Τι κοιμάσθε;
Σηκώθητε και προσεύχεσθε, διά να μη εισέλθητε εις πειρασμόν.» (Κατά Λουκά 22: 39-46)

Τα μυστήρια της Μεγάλης Εβδομάδας μας καλούν να ακολουθήσουμε το δρόμο που θα μας απαλλάξει από τους περιορισμούς της ύλης, των σαρκικών ηδονών, του πόνου, της αγωνιάς του διαχωρισμού, της ανασφάλειας & της επίκρισης του εαυτού μας αλλά & των άλλων.

Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του & ας απαλλαγούμε από τον πόνο του Αδάμ, ενσωματώνοντας μια – μια τις διδαχές Του για την ανάταση της ψυχής & την ένωσή της με το άφαντο φως!
Μας καλεί στο φως της Ανάστασης του αληθινού μας αυτού, του κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση, που είναι γεμάτος με την αγάπη Του Χριστού, στο δρόμο της αποδοχής & της αγάπης.

“Μνήσθητί μου ,Κύριε, εν τη Βασιλεία σου!…”

Να γιορτάσουμε όλοι μαζί την Αγάπη την Κυριακή του Πάσχα.
«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Η Ανάσταση του Θεανθρώπου συμβολίζει τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή, και κατ’ επέκταση την ανάσταση της δικής μας ταπεινής υπόστασης.

Σημαίνει και ενισχύει την ελπίδα για την ανθρώπινη Θέωση, καθώς μέσω της Ανάστασης αποκτά άλλο νόημα η Ζωή και ο Θάνατος.

Ο θάνατος για τους χριστιανούς δεν είναι πια το τέλος της παρούσας ζωής, αλλά ο προσωρινός αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα.

Ο Χριστός άνοιξε τις πύλες του Άδη, αναστήθηκε και μαζί Του ανέστησε τον άνθρωπο.

Νίκησε το Θάνατο και τη φθορά της φύσης τη μετάλλαξε σε αφθαρσία.

Μέσω της θυσίας Του, μας έδειξε το δρόμο για την αθανασία, για την ελευθερία του Πνεύματος.
Το Ευαγγέλιο ο Εσπερινός της Αγάπης

(Ἰω. κεφ. κ´ 19-25)
Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
τῇ μιᾷ σαββάτων,
καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων
ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι
διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων,
ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς
καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς·
Εἰρήνη ὑμῖν.
καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας
καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ.
ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον.
εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν·
Εἰρήνη ὑμῖν.
καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ,
κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς.
καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς·
Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον·
ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς,
ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος,
οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς.
ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί·
Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον.
ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·
Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων,
καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ,
οὐ μὴ πιστεύσω.

Απόδοση του Ευαγγελίου στη Νέα Ελληνική

Κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς ἡμέρας ἐκείνης,
τῆς πρώτης ἑβδομάδος,
καὶ ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές,
ἐκεῖ ποὺ ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ μαθηταί,
διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους,
ἦλθε ὁ Ἰησοῦς
καὶ στάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ τοὺς λέγει,
«Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας».
Ὅταν εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια του
καὶ τὴν πλευράν του.
Οἱ μαθηταὶ ἐχάρησαν διότι εἶδαν τὸν Κύριον.
Ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε πάλι,
«Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας.
Καθὼς ἔστειλε ἐμὲ ὁ Πατέρας
καὶ ἐγὼ στέλλω ἐσᾶς».
ὅταν εἶπε αὐτὸ ἐφύσησε εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοὺς λέγει,
«Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον,
ἐὰν κάποιων συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες νὰ εἶναι συγχωρημένες,
ἂν κανενὸς δὲν τὶς συγχωρήσετε, θὰ μείνουν ἀσυγχώρητες».
Ὁ Θωμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ ὀνομαζόμενος Δίδυμος,
δὲν ἦτο μαζί τους ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς.
Τοῦ εἶπαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθηταί,
«Εἴδαμε τὸν Κύριο».
Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε,
«Ἐὰν δὲν εἰδῶ εἰς τὰ χέρια του τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ
καὶ δὲν βάλω τὸ δάκτυλό μου εἰς τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ
καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου εἰς τὴν πλευράν του,
δὲν θὰ πιστέψω».

Λέγεται ότι η παράδοση της μετάφρασης και απόδοσης του Ευαγγελίου στις γλώσσες των χριστιανικών λαών ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη, όπου λόγω του Πατριαρχείου παρευρίσκονταν πολλοί ξένοι Ορθόδοξοι διπλωμάτες, οι οποίοι ήθελαν να ακούνε το Ευαγγέλιο και στη γλώσσα τους, αλλά μπορεί και να αντανακλά την συναισθηματική μας ανάγκη να μοιρασθούμε το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης με τον θρίαμβο κατά του Θανάτου σε όσο το δυνατόν περισσότερες γλώσσες, για να κηρυχθεί σ’ όλα τα έθνη της οικουμένης το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

«Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν, Χριστός ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας».

Καλή ανάσταση σε όλους μας.

Επιμέλεια κειμένου: Καίτη Σαμαρτζή